Halk hikayesi veya halk öyküsü, toplumsal etkiler bırakan bir olaydan veya yazınsal bir eserin sözlü kültürde bıraktığı derin etkiden türemiş olan halk edebiyatı ürünlerine verilen addır.

Özellikleri:

• Halk hikayelerinin genellikle kaynağı toplumsal olaylardır, destanlar gibi tarihi olaylara dayanmazlar.
• Halk hikayelerinde şiir ve düzyazı (nazım ve nesir) karışıktır. Zamanla şiir kısımları önemini yitirmiş ve hikayeler düzyazı olarak aktarılmıştır.
• Temel çatışma genellikle toplum içindeki sınıflar ve bireyler arasındaki çatışmadır.
• Olağanüstü olaylar destanlardaki gibi belirgin değildir; İslamiyet’in etkisiyle olağanüstülük yerini keramet ve mucizelere bırakmıştır.
• Halk hikayeleri genellikle milli bir temaya sahiptir; halk kültürü, gelenekler ve göreneklerden beslenir.
• Kadın karakterleri genellikle ikincil bir konumda bulunur ve hikayelerin merkezinde genellikle erkek karakterler yer alır.
• Halk hikayelerinin kahramanları olağanüstü özelliklere sahiptir ve hikayelerde mantık ve inanış çerçevesinde gerçekleşebilecek olaylar vardır.

Konularına Göre Halk Hikayeleri:

• Aşk Hikayeleri: Kerem ile Aslı, Ercişli Emrah ile Selvihan, Tahir ile Zühre, Ferhat ile Şirin gibi halk hikayelerinde aşk tema olarak sıkça işlenir.
• Kahramanlık Hikayeleri: Köroğlu, Dede Korkut Hikayeleri, Hayber Kalesi, Battal Gazi, Danişment Gazi gibi halk hikayelerinde kahramanlık tema olarak öne çıkar.

Halk Hikayesinin Bölümleri:

1. Döşeme: Hikayenin giriş bölümüdür. Dinleyicilerin dikkatini çekmek için tekerlemeler söylenir, kahramanlar tanıtılır.
2. Asıl Olay: Hikayenin özünü oluşturan olaylar anlatılır. Genellikle kahramanların geçmişi ile başlar ve bir arayış söz konusudur.
3. Dua: Hikaye bu bölümde sonlanır. Kavuşamayan karakterler için dua edilir. Aşıkların genellikle bir araya gelememesi ve vuslatın öte dünyada olması halk hikayelerinde yaygındır. Sadece Aşık Garip gibi bazı hikayelerde mutlu sona ulaşılır. Mutlu sona ulaşılan hikayelerde genellikle “Duvak Kapama” denilen bir muhammes türkü söylenir.