Başlangıçta “mülakat” terimi, herhangi bir alanda tanınmış bir kişiye sorular sorarak yanıtlar alma şeklinde anlaşılmıştır.

Türk edebiyatında modern anlamda röportaj türünün ilk örnekleri, Ruşen Eşref Ünaydın’ın “Diyorlar ki” ve “Anafartalar Kumandanı Mustafa Kemal’le Mülakat” adlı eserleridir. “Diyorlar ki” adlı eser, edebiyat ve gazetecilik alanlarında tanınmış on sekiz kişiyle yapılan görüşmelerin bir yazı dizisi haline getirilmiş bir çalışmadır. Bu eser, Servet-i Fünun, Türk Yurdu ve Vakit gibi yayın organlarında yayımlanmış ve 1918 yılında “Diyorlar ki” adını taşıyan bir kitapta toplanmıştır. Ruşen Eşref’in ikinci eseri olan “Anafartalar Kumandanı Mustafa Kemal’le Mülakat” ise Mustafa Kemal ile yapılan bir görüşmeyi içermektedir ve 1939 yılında kitap olarak basılmıştır.

Bu türün diğer örnekleri arasında Hikmet Feridun Es’in “Bugün de Diyorlar ki”, Mustafa Baydar’ın “Edebiyatçılarımız Ne Diyorlar”, Gavsi Ozansoy’un “40 Yıl Sonra Diyorlar ki”, Mehmet Seyda’nın “Edebiyat Dostları”, Yaşar Nabi Nayır’ın “Edebiyatçılarımız Konuşuyor” ve Hikmet Çetinkaya’nın “Yılların Tanığı Üç Yazar” adlı eserleri sayılabilir.

F.Rıfkı Atay’ın “Faşist Roma”, “Kemalist Tiran“, “Kaybolmuş Makedonya”, “Moskova-Rom”, Yılmaz Çetiner’in “Bilinmeyen Arnavutluk” ve “El Fateh”, Abdi İpekçi’nin “Dünyanın Dört Bucağından”, Fikret Otyam’ın “Ne Biçim Amerika, Ne Biçim Rusya” adlı eserleri ise gezi yazılarına benzer bir röportaj türü örneği olarak verilebilir.

Sait Faik Abasıyanık, adliye muhabiri olarak çalıştığı dönemde gerçekleştirdiği röportajları “Mahkeme Kapısı” adı altında yayımlamıştır. 1960 askeri darbesinin ardından toplumsal sorunlar daha fazla dile getirilmeye başlanmıştır.

Dursun Akçam’ın “Analarımız” adlı röportajı, Milliyet gazetesinin bir yarışmasında ödül kazanmıştır. Bu röportajda, Anadolu kadınının yaşadığı zor koşullar anlatılmış ve Akçam, ülkedeki kadın sömürüsü sorununa dikkat çekmiştir.