Saf Şiir Anlayışına Bağlı Şiir
Saf Şiir dönemi, estetik kaygıların ön planda olduğu, “sanat, sanat içindir” anlayışının benimsendiği bir süreci ifade eder. Bu dönemdeki şiir anlayışı şu şekilde özelliklenir:
- Estetik ve Biçim Kaygısı: Saf Şiir, güzellik ve mükemmellik arayışına dayanır. Şairler, özgün bir estetik oluşturmayı ve kusursuz bir biçimi benimsemeyi amaçlar.
- “Sanat, Sanat İçindir” Anlayışı: Şairler, eserlerinin öncelikli amacının güzel şiir yazmak olduğunu savunur. Şiirin başlı başına bir sanat eseri olduğuna inanılır.
- İmge ve Söz Sanatları: Saf Şiirde imge ve söz sanatlarına sıkça rastlanır. Şiirlerde, iç ahengi yakalamak için ses benzerlikleri, redif ve kafiye gibi teknikler kullanılır.
- Dilde Saflaşma ve Sadeleşme: Şiirlerde dilin sadeleşmesi ve saflaşması hedeflenir. Karmaşık yapılar terk edilir, anlatım daha açık ve anlaşılır bir hal alır.
- Şiirin Soyluluğu: Şiir, bu dönemde soylu bir sanat olarak kabul edilir. Şairler, kendilerini birer sanat ustası olarak görmeyi amaçlar.
- Dize Önemi: Saf Şiirde en değerli şeyin dize olduğu düşünülür. Şiirin etkileyici olabilmesi için dize yapılarına büyük önem verilir.
- Sembolizmden Etkilenme: Saf Şiirin bazı temsilcileri sembolizmden etkilenmiştir. Semboller, duyguların ve düşüncelerin anlatımında önemli bir rol oynar.
- Sıradan Okurun Anlamayacağı Temalar: Saf Şiirde işlenen temalar genellikle sıradan okurun anlamakta zorlanabileceği nitelikte olabilir. Duygusal yoğunluk ve soyut anlatım ön plandadır.
Saf Şiir Temsilcileri:
- Necip Fazıl Kısakürek (1905-1983): Büyük Doğu ve Ağaç dergilerini çıkaran, Fransız sembolistlerinden ve halk şiirinden etkilenen, hece ölçüsüyle kendine has şiirler yazan bir şair ve yazardır.
- Ahmet Hamdi Tanpınar (1901-1962): Roman, öykü, deneme gibi farklı türlerde eserler veren Tanpınar, “Huzur” romanı ve “Beş Şehir” adlı deneme kitabıyla tanınır.
- Ahmet Muhip Dıranas (1908-1980): Fransız sembolizmiyle Türk şiir geleneğini başarıyla kaynaştıran, özellikle hece ölçüsüyle mükemmel şiirler yazan bir şairdir.
- Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956): Otuz Beş Yaş, Desem ki ve Gün Eksilmesin Penceremden şiirleriyle tanınan, romantizm ve sembolizmden etkilenen bir şairdir.
Bu şairler, Saf Şiir döneminin önemli temsilcileri olarak estetik kaygıları, biçim hassasiyetini ve sanatın özgürce ifade edilmesi gerektiği düşüncesini benimsemişlerdir.